პაციენტიდან მოქალაქემდე



Rშეზღუდული შესაძლებლობების მქონე პირები დედამიწის მოსახლეობის თითქმის მეათედ ნაწილს შეადგენენ მიუხედავად ამისა ,ამ ადამიანთა ესოდენ მნიშვნელოვანი ჯგუფი უმეტეს ქვეყნებში იმყოფება უმცირესობაში  მათი უფლებები და ინტერესები უმრავლესობის მხრიდან დღემდე იგნორირებულია .ამჯამინდელი დამოკიდებულება ინვალიდობის მქონე ადამიანებისა და საერთოდ ინვალიდობის მიმართ საქართველოში  არის ქართული საზოგადოებრივი და სახელმწიფოებრივი განვითარების შედეგი. რომელიც ემყარება სოციალურ, ეკონომიკურ და რელიგიურ ფაქტორებს.წლების განმავლობაში  ყალიბდებოდა და მყარდებოდა დღეს არსებული მიდგომა ინვალიდობასთან,რაც გულისხმობს  ინვალიდობის მქონე ადამიანთა ჩართულობას ,მათ დამოუკიდებელ ცხოვრებას,დამოუკიდებლად გადაწყვეტილებების მიღება,სხვებთან ერთად საგანმანათლებლო დაწესებულებაში  განათლების მიღება, შეძლონ დასაქმება საწარმოებში .ინვალიდობის მქონე ადამიანები საქართველოს მოქალაქეების არც თუ ისე მცირე ნაწილს შეადგენენ.საქართველოს სტატისტიკის დეპარტამენტის მონაცემენის მიხედვით 2007 წლისთვის მათი  რიცხვი 231028 პირს შეადგენდა. სამოქალაქო განვითარებასთან ერთად  საქართველოში ძლიერდება ინვალიდობის მქონე პირთა მოძრაობაც, რომელიც ცდოლობს დაიცვას ამ ადამიანების უფლებები და დაამკვიდროს ჩვენ საზოგადოებასა და სახელმწიფოში თანამედროვე მიდგომა. გულახდილად უნდა ვაღიაროთ, რომ საზოგადოების ნაწილი ჯერ კიდევ არ არის მზად მათ მისაღებად. საზოგადოება შორიდან უყურებს შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე  პირებს და არ სურს საკუთარი ერისა და  ქვეყნის შვილები, რომლებიც ღვთის  განგებით ამჟამად შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირები არიან,საკუთარ წიაღში მიიღონ. განსაკუთრებულ წინააღმდეგობას,საზოგადობის მხრიდან ვაწყდებით საჯარო სკოლებში,ინკლუზიური განათლების პროგრამის განხორციელებაში.სახელმწიფოს მხრიდან აქტიურობასა და მოტივირებულობას საზოგადოება უპირისპირებს პასიურობასა და საკითხის მიმართ გულგრილობას,რაც დიდ პრობლემას წარმოადგენს და ხელს უშლის პროექტის წარმატებით განხორციელებას.საზოგადოების  ასეთი დამოკიდებულება შშმ- ოჯახს  აკომპლექსებს და ხშირად მშობლებს ურჩევნიათ დამალონ თავიანთი შშმ  შვილი,ვიდრე დაცინვის, გაკიცხვის ან დამცირების ობიექტი გახადონ. რაც თავისთავად ერთ-ერთი მთავარი პრობლემაა,რადგან თუ მშობელი არ შეუწყობს ხელს თავისი შვილის საზოგადოებაში ინტეგრირებას,მაშინ სახელმწიფოს მხრიდან  ყველანაირი ქმედება უშედეგოა.
გამოყენებული ლიტერატურა: ვისწავლოთ ერთად ინკლუზიური განათლება (2008)  2) კულტურული ცენტრი”თანადგომა” - ს მიერ მომზადებული ბროშურები (ექსპერტ-კონსულტანტი ჯ.კახიანი)



No comments:

Post a Comment